Η Ιστορία της ελληνικής φωτογραφίας αποτελεί το πιο σημαντικό έργο του Άλκη Ξανθάκη και το μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα βιβλίο, που παρέχει μια συστηματική καταγραφή της φωτογραφικής τέχνης στην Ελλάδα από το 1839 μέχρι και το 1960. Στα οκτώ κεφάλαια που αναφέρονται, μεταξύ άλλων, στις γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με το οπτικά φαινόμενα και την αρχή της Camera Obscura, στις πρώτες δαγεροτυπίες που έγιναν στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1839, στους ξένους φωτογράφους, διάσημους και άγνωστους, που ήρθαν στην Ελλάδα, καθώς και στους Έλληνες φωτογράφους που εμφανίστηκαν λίγο αργότερα. Ο συγγραφέας δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο 19ο αιώνα, γιατί διαδραμάτισε έναν κυρίαρχο ρόλο στην εξέλιξη της σύγχρονης ελληνικής φωτογραφίας. Στον 20ο αιώνα γίνεται πιο αναλυτική η παρουσίαση του έργου των Ελλήνων και ξένων φωτογράφων μέσα από τα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας που καταγράφουν. Εικονογραφείται με σπάνιο και ανέκδοτο υλικό παλαιοτέρων εποχών από την Αθήνα και την επαρχία. Ανέκδοτες φωτογραφίες και γεγονότα που για πρώτη φορά είναι ορισμένα από τα στοιχεία που κάνουν το βιβλίο αυτό ιδιαίτερα ενδιαφέρων.

ΤΥΠΟΣ: pdf

ΜΕΓΕΘΟΣ: 69,5Mb

Παρουσίαση

Για την Ιστορία της Ελληνικής Φωτογραφίας 1839-1960, έργο που είδε το φως της δημοσιότητας το 1981, χρειάστηκα πέντε περίπου χρόνια εντατικής μελέτης και ερευνητικής προσπάθειας. Η μεγάλη μου αγωνία τότε ήταν το αν είχα συγκεντρώσει επαρκή στοιχεία, ονόματα φωτογράφων και πληροφορίες για την εξέλιξη της ελληνικής φωτογραφίας κατά την υπό εξέταση περίοδο. Αναγνωρίζοντας την προσπάθειά μου, η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε το βιβλίο μου με «Έπαινο» γιατί, όπως αναφέρει στο σκεπτικό της: «Το βιβλίο του κ. Ξανθάκη αποτελεί την πρώτη αξιόλογη προσπάθεια να φανεί η αρχή και η εξέλιξη της φωτογραφικής τέχνης στην Ελλάδα και για να εντοπιστούν οι σημαντικότερες φωτογραφίες».

Από το 1981 μέχρι σήμερα ήδη έχουν περάσει 27 χρόνια, αφιερωμένα στη συνεχή αναζήτηση και έρευνα στον συγκεκριμένο χώρο. Παράλληλα, οι εμπειρίες και οι γνώσεις μου στο αντικείμενο είχαν την ανάλογη εξέλιξη. Εύλογα λοιπόν, όταν άρχισα, έναν χρόνο πριν, να συγγράφω μια νεότερη προσέγγιση της ιστορίας της ελληνικής φωτογραφίας, ήλθα αντιμέτωπος με ένα άλλου είδους δίλημμα. Δηλαδή, τι δεν θα έπρεπε, λόγω χώρου, να δημοσιεύσω. Για παράδειγμα, το 1981 είχα συγκεντρώσει στοιχεία για 1.000 Έλληνες φωτογράφους αλλά και ξένους ομοτέχνους τους που έδρασαν στην Ελλάδα. Σήμερα ο αριθμός αυτός έχει ξεπεράσει τις 4.500 χιλιάδες!

Σκοπός μου βέβαια δεν είναι να παραθέσω στοιχεία για όλους τους φωτογράφους αυτούς - κάτι τέτοιο θα έδινε στο βιβλίο τη μορφή λεξικού. Γίνεται όμως επιλεκτική αναφορά των σημαντικότερων. Και επειδή μια τέχνη και τεχνική, όπως είναι και η φωτογραφία, δεν μπορούμε να την προσεγγίσουμε ανεξάρτητα από την εποχή της, έκρινα αναγκαίο να κάνω παράλληλη αναφορά σε πολιτικά γεγονότα και εξελίξεις που συντελούνταν στην Ελλάδα κυρίως, αλλά και στο εξωτερικό. Πέρα από την αλλαγή της δομής της ύλης, τον εμπλουτισμό του πληροφοριακού υλικού και την αναφορά σε άγνωστους μέχρι τώρα φωτογράφους και σε άγνωστα γεγονότα, βασική επιδίωξη στην παρούσα έκδοση ήταν και η λεπτομερής εικονογράφηση / τεκμηρίωση με σπάνιες και ανέκδοτες φωτογραφίες, οι οποίες ξεπερνούν τις 520 στις 530 σελίδες του· από μόνο του το εικονογραφικό αυτό υλικό θα μπορούσε να αποτελέσει ένα αυτοτελές λεύκωμα. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)