Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανάμεσα στο Τορίνο, το Παλέρμο και το Παρίσι, συναντάμε μια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δυο φόρες, μερικά πτώματα μέσα σ' έναν υπόνομο του Παρισιού, έναν Γαριβαλδίνο που ονομάζεται Ιππόλυτος Νιέβο και χάθηκε στη θάλασσα κοντά στο Στρόμπολι, το ψεύτικο bordereau του Ντρέιφους για τη γερμανική πρεσβεία, τη σταδιακή μεγέθυνση του πλαστογραφήματος που έγινε γνωστό ως "Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών", το οποίο θα εμπνεύσει στον Χίτλερ τα στρατόπεδα εξόντωσης, Ιησουίτες που δολοπλοκούν εναντίον των Μασόνων, Μασόνους, Καρμπονάρους και Ματσινιανούς που στραγγαλίζουν τους παπάδες με τα έντερά τους, έναν Γαριβάλδη αρθριτικό και στραβοκάνη, τα σχέδια των Μυστικών Υπηρεσιών του Πιεμόντε, της Γαλλίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας, τις σφαγές στο Παρίσι της Κομούνας, όπου ο κόσμος τρώει τα ποντίκια, αηδιαστικά και ρυπαρά στέκια εγκληματιών οι οποίοι, ανάμεσα στους ατμούς απ' το αψέντι, καταστρώνουν εκρήξεις κι εξεγέρσεις στις πλατείες, ψεύτικες γενειάδες, ψεύτικους συμβολαιογράφους, ψεύτικες διαθήκες, διαβολικές αδελφότητες και μαύρες λειτουργίες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το μυθιστόρημα αυτό του Ουμπέρτο Έκο είναι ένα μυθιστόρημα για την παρανοϊκή συνωμοσία και την πολιτική διαφθορά που επικρατούσε τον 19ο αιώνα και σήμερα μοιάζει να είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο. Οι θεωρίες συνωμοσίας εξυπηρετούσαν και συνεχίζουν να εξυπηρετούν τα παιχνίδια των κρατών. Ο αναγνώστης που δεν γνωρίζει την ευρωπαϊκή ιστορία του 19ου αιώνα θα δυσκολευτεί να παρακολουθήσει τα γεγονότα, αλλά αξίζει τον κόπο να ανατρέξει σε κάποιες πηγές και να απολαύσει με περισσότερη γνώση έπειτα το μυθιστόρημα αυτό. Η πλούσια ιστορία των χαρακτήρων, η αριστοτεχνικά κατασκευασμένη πλοκή του και ο χωρίς επαναλήψεις λόγος του συγγραφέα με τη μεστή και γρήγορη αφήγηση γεγονότων και πράξεων, κατοχυρώνουν τον τίτλο του έπους. Μέσα από το μίσος και τον αντισημιτισμό από τα οποία εμφορείται ο ήρωας του, ο Σιμονίνι, ο Ουμπέρτο Έκο καταδικάζει το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία που οδηγούν στον πόλεμο και στη βία. Επίσης, μας προβληματίζει και μας ωθεί στο να αμφιβάλλουμε και να μην δεχόμαστε άκριτα τις πληροφορίες και τις ειδήσεις που καθημερινά μάς παρέχονται.