Την τελευταία δεκαετία, φυσικοί, βιολόγοι, αστρονόμοι, γιατροί και οικονομολόγοι έχουν αναπτύξει ένα νέο τρόπο να κατανοούν τη μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στη φύση. Πρόκειται για μια νέα επιστήμη, το χάος όπως ονομάζεται, που μελετά πώς από το τυχαίο, το ασταθές, το απρόβλεπτο, την αταξία δημιουργείται τάξη και μορφή. Όπως λέει ο Ντάγκλας Χόφσταντερ (Douglas Hofstadter), «Πίσω από μια πρόσοψη τάξης μπορεί να κρύβεται ένας μυστηριώδης τύπος χάους και, επιπλέον, βαθιά μέσα στο χάος μπορεί να κρύβεται ένα ακόμη πιο μυστηριώδες είδος τάξης».Η επιστήμη του χάους διατέμνει τους παραδοσιακούς επιστημονικούς κλάδους συνδέοντας είδη αταξίας και έλλειψης κανονικότητας που φαίνονται να μην έχουν μεταξύ τους καμιά σχέση: τους στροβιλισμούς της ατμόσφαιρας και τους περίπλοκους ρυθμούς της ανθρώπινης καρδιάς, το σχήμα των νιφάδων του χιονιού και τις διακυμάνσεις του χρηματιστηρίου. Παρά τα δύσκολα μαθηματικά του, το χάος είναι η επιστήμη της καθημερινής ζωής και απαντά σε ερωτήσεις όπως: n μορφή έχει ο καπνός που ανεβαίνει απ το τσιγάρο, πώς εξηγείται η ιδιάζουσα κίνηση των ματιών των σχιζοφρενών, πώς σχηματίζονται τα σύννεφα... Στην επιστήμη του χάους αναφέρεται και ο Τζέιμς Γκλέικ (James Gleick) στο ομώνυμο βιβλίο του. Περιγράφει καταπληκτικές και αναπάντεχες ιδέες μεγάλων επιστημόνων: το Φαινόμενο της Πεταλούδας του Έντουαρντ Λόρεντζ (Edward Lorenz), που αποτελεί τη βάση της αδυναμίας πρόγνωσης και της σταθερότητας του καιρού, την παγκόσμια σταθερά του Μίτσελ Φαϊγκενμπάουμ (Mitchell Feigenbaum), που την εμπνεύστηκε καθώς στοχαζόταν πάνω στη φύση και την τέχνη, την ιδέα των φράκταλ του Μπενουά Μάντελμπροτ (Benoit Mandelbrot), που οδήγησε σε μια νέα γεωμετρία της φύσης. Το «Χάος» είναι η ιστορία μιας επιστημονικής ανακάλυψης. Καταγράφει τις συγκρούσεις, τις συγκινήσεις, τις απογοητεύσεις της. Είναι η περιγραφή μιας επανάστασης — της γέννησης μιας νέας επιστήμης. Όταν θα το 'χετε διαβάσει, είναι βέβαιο πως δε θα ξανακοιτάξετε ποτέ πια τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο.
Description:
Την τελευταία δεκαετία, φυσικοί, βιολόγοι, αστρονόμοι, γιατροί και οικονομολόγοι έχουν αναπτύξει ένα νέο τρόπο να κατανοούν τη μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στη φύση. Πρόκειται για μια νέα επιστήμη, το χάος όπως ονομάζεται, που μελετά πώς από το τυχαίο, το ασταθές, το απρόβλεπτο, την αταξία δημιουργείται τάξη και μορφή. Όπως λέει ο Ντάγκλας Χόφσταντερ (Douglas Hofstadter), «Πίσω από μια πρόσοψη τάξης μπορεί να κρύβεται ένας μυστηριώδης τύπος χάους και, επιπλέον, βαθιά μέσα στο χάος μπορεί να κρύβεται ένα ακόμη πιο μυστηριώδες είδος τάξης».Η επιστήμη του χάους διατέμνει τους παραδοσιακούς επιστημονικούς κλάδους συνδέοντας είδη αταξίας και έλλειψης κανονικότητας που φαίνονται να μην έχουν μεταξύ τους καμιά σχέση: τους στροβιλισμούς της ατμόσφαιρας και τους περίπλοκους ρυθμούς της ανθρώπινης καρδιάς, το σχήμα των νιφάδων του χιονιού και τις διακυμάνσεις του χρηματιστηρίου. Παρά τα δύσκολα μαθηματικά του, το χάος είναι η επιστήμη της καθημερινής ζωής και απαντά σε ερωτήσεις όπως: n μορφή έχει ο καπνός που ανεβαίνει απ το τσιγάρο, πώς εξηγείται η ιδιάζουσα κίνηση των ματιών των σχιζοφρενών, πώς σχηματίζονται τα σύννεφα...
Στην επιστήμη του χάους αναφέρεται και ο Τζέιμς Γκλέικ (James Gleick) στο ομώνυμο βιβλίο του. Περιγράφει καταπληκτικές και αναπάντεχες ιδέες μεγάλων επιστημόνων: το Φαινόμενο της Πεταλούδας του Έντουαρντ Λόρεντζ (Edward Lorenz), που αποτελεί τη βάση της αδυναμίας πρόγνωσης και της σταθερότητας του καιρού, την παγκόσμια σταθερά του Μίτσελ Φαϊγκενμπάουμ (Mitchell Feigenbaum), που την εμπνεύστηκε καθώς στοχαζόταν πάνω στη φύση και την τέχνη, την ιδέα των φράκταλ του Μπενουά Μάντελμπροτ (Benoit Mandelbrot), που οδήγησε σε μια νέα γεωμετρία της φύσης.
Το «Χάος» είναι η ιστορία μιας επιστημονικής ανακάλυψης. Καταγράφει τις συγκρούσεις, τις συγκινήσεις, τις απογοητεύσεις της. Είναι η περιγραφή μιας επανάστασης — της γέννησης μιας νέας επιστήμης. Όταν θα το 'χετε διαβάσει, είναι βέβαιο πως δε θα ξανακοιτάξετε ποτέ πια τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο.